Sa pagninilay-nilay sa sakripisyo ng Panginoong Hesu-Kristo ngayong Biyernes Santo, ang Pitong Huling Salita ay nagbibigay sa atin ng makapangyarihang pag-unawa sa Kaniyang mga iniisip habang dinadala ang lahat ng kasalanan ng sangkatauhan sa Kaniyang sarili. Sa mga salitang ito, pinatawad Niya ang Kaniyang mga kaaway, pinatawad ang nagsisisi na magnanakaw, dumaing sa Diyos, at ipinahayag ang katapusan ng Kaniyang buhay sa lupa.
“𝐀𝐦𝐚, 𝐩𝐚𝐭𝐚𝐰𝐚𝐫𝐢𝐧 𝐦𝐨 𝐬𝐢𝐥𝐚, 𝐬𝐚𝐩𝐚𝐠𝐤𝐚𝐭 𝐡𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐧𝐢𝐥𝐚 𝐧𝐚𝐥𝐚𝐥𝐚𝐦𝐚𝐧 𝐚𝐧𝐠 𝐤𝐚𝐧𝐢𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐠𝐢𝐧𝐚𝐠𝐚𝐰𝐚.” (𝐋𝐮𝐜𝐚𝐬 𝟐𝟑:𝟑𝟒)
Alam na ng Ama kung ano ang iniisip ng Anak, ngunit sa pamamagitan ng mga salitang ito, inaanyayahan tayo ng Ama at Anak sa kanilang pag-iisip. Ipinabatid nila sa atin na ang kapatawaran ay iniaalay sa atin sa pamamagitan ng sakripisyong ito, at sa pamamagitan ng pagpapatawad, tayo ay napalaya mula sa kasalanan at kasinungalingan na bumibitag sa atin.
𝐀𝐭 𝐬𝐮𝐦𝐚𝐠𝐨𝐭 𝐬𝐢𝐲𝐚, “𝐊𝐚𝐭𝐨𝐭𝐨𝐡𝐚𝐧𝐚𝐧𝐠 𝐬𝐢𝐧𝐚𝐬𝐚𝐛𝐢 𝐤𝐨 𝐬𝐚 𝐢𝐲𝐨, 𝐧𝐠𝐚𝐲𝐨𝐧 𝐢𝐤𝐚𝐰 𝐚𝐲 𝐦𝐚𝐤𝐚𝐤𝐚𝐬𝐚𝐦𝐚 𝐤𝐨 𝐬𝐚 𝐏𝐚𝐫𝐚𝐢𝐬𝐨” (𝐋𝐮𝐜𝐚𝐬 𝟐𝟑:𝟒𝟑)
Ang nagsisisi na magnanakaw ay kinilala ang kaniyang pagkakasala at kasamaan at tinanggap ni Kristo. Tayo rin ay makatatagpo ng kaligtasan kung ating kinikilala ang ating pagiging makasalanan.
𝐏𝐚𝐠𝐤𝐚𝐤𝐢𝐭𝐚 𝐧𝐠𝐚 𝐧𝐢 𝐉𝐞𝐬𝐮𝐬 𝐬𝐚 𝐤𝐚𝐧𝐲𝐚𝐧𝐠 𝐢𝐧𝐚, 𝐚𝐭 𝐬𝐚 𝐧𝐚𝐤𝐚𝐭𝐚𝐲𝐨𝐧𝐠 𝐚𝐥𝐚𝐠𝐚𝐝 𝐧𝐚 𝐤𝐚𝐧𝐢𝐲𝐚𝐧𝐠 𝐢𝐧𝐢𝐢𝐛𝐢𝐠, 𝐚𝐲 𝐬𝐢𝐧𝐚𝐛𝐢 𝐧𝐢𝐲𝐚 𝐬𝐚 𝐤𝐚𝐧𝐢𝐲𝐚𝐧𝐠 𝐢𝐧𝐚, 𝐁𝐚𝐛𝐚𝐞, 𝐧𝐚𝐫𝐢𝐭𝐨, 𝐚𝐧𝐠 𝐢𝐲𝐨𝐧𝐠 𝐚𝐧𝐚𝐤! 𝐍𝐚𝐧𝐠 𝐦𝐚𝐠𝐤𝐚𝐠𝐚𝐲𝐨’𝐲 𝐬𝐢𝐧𝐚𝐛𝐢 𝐧𝐢𝐲𝐚 𝐬𝐚 𝐚𝐥𝐚𝐠𝐚𝐝, 𝐍𝐚𝐫𝐢𝐭𝐨, 𝐚𝐧𝐠 𝐢𝐲𝐨𝐧𝐠 𝐢𝐧𝐚! 𝐀𝐭 𝐛𝐮𝐡𝐚𝐭 𝐧𝐚𝐧𝐠 𝐨𝐫𝐚𝐬 𝐧𝐚 𝐲𝐚𝐨𝐧 𝐚𝐲 𝐭𝐢𝐧𝐚𝐧𝐠𝐠𝐚𝐩 𝐬𝐢𝐲𝐚 𝐧𝐠 𝐚𝐥𝐚𝐠𝐚𝐝 𝐬𝐚 𝐤𝐚𝐧𝐢𝐲𝐚𝐧𝐠 𝐬𝐚𝐫𝐢𝐥𝐢𝐧𝐠 𝐭𝐚𝐡𝐚𝐧𝐚𝐧. (𝐉𝐮𝐚𝐧 𝟏𝟗:𝟐𝟔-𝟐𝟕)
Ibinaling ng salitang ito ang ating tingin mula sa malungkot na tagpo sa krus sa mga nakatayo sa paanan ng krus. Itinatag nito si Maria hindi lamang bilang ina ni Hesus, kundi maging ang ating ina sa pananampalataya.
𝐀𝐭 𝐧𝐚𝐧𝐠 𝐦𝐚𝐥𝐚𝐩𝐢𝐭 𝐧𝐚 𝐚𝐧𝐠 𝐢𝐤𝐚𝐭𝐥𝐨 𝐧𝐠 𝐡𝐚𝐩𝐨𝐧, 𝐬𝐮𝐦𝐢𝐠𝐚𝐰 𝐬𝐢 𝐉𝐞𝐬𝐮𝐬 𝐧𝐚𝐧𝐠 𝐧𝐚𝐩𝐚𝐤𝐚𝐥𝐚𝐤𝐚𝐬, 𝐧𝐚 𝐬𝐢𝐧𝐚𝐬𝐚𝐛𝐢, “𝐄𝐥𝐢, 𝐄𝐥𝐢, 𝐥𝐚𝐦𝐚 𝐬𝐚𝐛𝐚𝐜𝐭𝐡𝐚𝐧𝐢?” 𝐧𝐚 𝐚𝐧𝐠 𝐢𝐛𝐢𝐠 𝐬𝐚𝐛𝐢𝐡𝐢𝐧 𝐚𝐲 “𝐃𝐢𝐲𝐨𝐬 𝐤𝐨, 𝐃𝐢𝐲𝐨𝐬 𝐤𝐨, 𝐛𝐚𝐤𝐢𝐭 𝐦𝐨 𝐚𝐤𝐨 𝐩𝐢𝐧𝐚𝐛𝐚𝐲𝐚𝐚𝐧?” (𝐌𝐚𝐭𝐞𝐨 𝟐𝟕:𝟒𝟔)
Sinipi ni Jesus ang Awit 22. Niyakap Niya ang Kaniyang pagdurusa sa pamamagitan ng pakikipag-usap sa Ama gamit ang Salita. Ang Awit na iyon ay nagpasiya sa tagumpay at pag-asa, gayundin ang pagdurusa ni Kristo. Hindi pinababayaan ng Ama si Kristo; sa halip, ipinaubaya ni Kristo ang Kaniyang sarili sa Ama.
𝐀𝐥𝐚𝐦 𝐧𝐢 𝐇𝐞𝐬𝐮𝐬 𝐧𝐚 𝐧𝐚𝐠𝐚𝐧𝐚𝐩 𝐧𝐚 𝐚𝐧𝐠 𝐥𝐚𝐡𝐚𝐭 𝐧𝐠 𝐛𝐚𝐠𝐚𝐲. 𝐊𝐚𝐲𝐚’𝐭 𝐮𝐩𝐚𝐧𝐠 𝐦𝐚𝐭𝐮𝐩𝐚𝐝 𝐚𝐧𝐠 𝐤𝐚𝐬𝐮𝐥𝐚𝐭𝐚𝐧 𝐚𝐲 𝐬𝐢𝐧𝐚𝐛𝐢 𝐧𝐢𝐲𝐚, “𝐍𝐚𝐮𝐮𝐡𝐚𝐰 𝐚𝐤𝐨!” (𝐉𝐮𝐚𝐧 𝟏𝟗:𝟐𝟖)
Sa simula ng ministeryo ni Mother Teresa, nagpakita sa kaniya si Jesus at sinabi sa kaniya na bumuo ng isang komunidad na tutugon sa Kaniyang pagkauhaw para sa mga kaluluwa. Katulad nito, sa krus nakikita natin ang pagkauhaw ni Jesus, hindi lamang sa pisikal na antas, kundi sa banal na antas, na nagpapahayag ng Kaniyang pananabik na makilala natin at mahalin Siya.
𝐍𝐚𝐧𝐠 𝐦𝐚𝐬𝐢𝐩𝐬𝐢𝐩 𝐧𝐚 𝐧𝐢 𝐇𝐞𝐬𝐮𝐬 𝐚𝐧𝐠 𝐦𝐚𝐚𝐬𝐢𝐦 𝐧𝐚 𝐚𝐥𝐚𝐤 𝐚𝐧𝐠 𝐬𝐚𝐛𝐢 𝐍𝐲𝐚, “𝐍𝐚𝐠𝐚𝐧𝐚𝐩 𝐧𝐚.” (𝐉𝐮𝐚𝐧 𝟏𝟗:𝟑𝟎)
Sa mga salitang ito, nakikita natin ang pagpapagaling at paghilom. Ang galit ng Ama ay napawi. Ang Kaniyang habag ay inihatid sa Kaniyang mga tao, at tayo ay pinagkalooban ng kalayaan, kalinisan, at biyaya.
𝐒𝐮𝐦𝐢𝐠𝐚𝐰 𝐧𝐚𝐧𝐠 𝐦𝐚𝐥𝐚𝐤𝐚𝐬 𝐬𝐢 𝐉𝐞𝐬𝐮𝐬, “𝐀𝐦𝐚, 𝐬𝐚 𝐦𝐠𝐚 𝐤𝐚𝐦𝐚𝐲 𝐦𝐨’𝐲 𝐢𝐩𝐢𝐧𝐚𝐠𝐤𝐚𝐤𝐚𝐭𝐢𝐰𝐚𝐥𝐚 𝐤𝐨 𝐚𝐧𝐠 𝐚𝐤𝐢𝐧𝐠 𝐞𝐬𝐩𝐢𝐫𝐢𝐭𝐮!” 𝐀𝐭 𝐩𝐚𝐠𝐤𝐚𝐬𝐚𝐛𝐢 𝐧𝐢𝐭𝐨, 𝐧𝐚𝐥𝐚𝐠𝐨𝐭 𝐚𝐧𝐠 𝐊𝐚𝐧𝐢𝐲𝐚𝐧𝐠 𝐡𝐢𝐧𝐢𝐧𝐠𝐚. (𝐋𝐮𝐜𝐚𝐬 𝟐𝟑:𝟒𝟔)
Iniyuko ni Jesus ang Kaniyang ulo at iniabot ang Kaniyang espiritu sa Kaniyang Ama para sa ating lahat. Ang napakahalaga at maluwalhating sandaling ito ay nagpapahayag na ang nakaraan ay tapos na, at isang magandang kinabukasan ay bukas sa lahat. Ang pagpapako sa krus ay nagtuturo sa isang landas ng pag-asa, dinadala ang mga tinubos tungo sa isang walang katapusang kinabukasan kasama si Jesus, ang Kaniyang Ama, at ang Banal na Espiritu.
Magnilay. Mag-ayuno. Manalangin. Magbalik-loob. Gunitain natin ang kamatayan ni Kristo ngayong Biyernes Santo, kailian.
#SevenLastWordsOfJesus#JesusBreathedHisLast#HolyWeek2024#SemanaSanta#MayorAliciaPrimiciasEnriquez#MayorAliciaPrimiciasEnriquezYourPublicServant#SanNicolasPangasinanMyHomeMyPride
